Grunt to Bunt

Ostatnio słyszałam różne opinie na swój temat, np. że moje niektóre poglądy są bardzo feministyczne, że ostatnio jestem bardzo zbuntowana i (co uderzyło mnie najbardziej) że jestem dla kogoś wzorem, że przymnie potrafi się ze wszystkiego cieszyć. Co do pierwszych dwóch opini nie mam wątpliwości. Faktycznie czasem zachowuje się jak zagorzała feministka, choć tak naprawdę nią nie jestem (przynajmniej mam taką nadzieję). Co do buntu, to zaczęłam baczniej przyglądać się światu i wymaganiom, które nam stawia. Nienawidzę kiedy mi ktoś rozkazuje i narzuca swoją wolę i nie zamierzam tego ukrywać. Nie będę bezkrytycznie brała tego co podają mi ludzie. Po to mam swój rozum, żeby z niego skorzystać. Uważam, że w buncie nie ma nic złego, dopóki człowiek zachowuje umiar. "Jesteś dla mnie wzorem, jak jesteś obok potrafię się ze wszystkiego cieszyć" nigdy w życiu chyba jeszcze nie usłyszałam czegoś tak miłego. Niestety uważam, że nienadaje się na wzór, zwłaszcza, że z moimi poglądami na życie nie wiele osób się zgadza i jednoczy. Dlatego mam nadzieję, że ta osoba do tego dojdzie i znajdzie sobie lepszego kandydata do naśladowania. Jeśli tylko mogę podarować komuś troche uśmiechu, to zawsze staram się to robić. Dla mnie to wielki sukces, gdy ktoś dzięki mnie jest radosny, czuję się wtedy na prawdę szczęśliwa. Niestety czasem jednak chyba chcę uszczęśliwać ludzi na siłę, a to nie jest dobre.
A mały bunt i tak zawsze we nie będzie ;-D

"Otworzyć skrzydła żeby uciec bez końca
żeby znaleźć wolność
daleko stąd, daleko stąd"