Spotkanie

Zdarza się dzień, kiedy nic nie idzie zgodnie z założonym planem, wszystko wywraca się do góry nogami. Ja ostatnio ciągle mam takie dni, dlatego długo mnie tu nie było. Przez ten w gruncie rzeczy krótki czas, zdarzyło się tyle, co nie kiedy przez cały miesiąc. Było parę nieprzyjemnych sytuacji, ale w gruncie rzeczy więcej spotkało mnie dobrego niż złego.

Moja zaburzona wiara w ludzi, zaczęła się na nowo odbudowywać. Przyczynił się również do tego ten blok. Wtrącając chciałabym przesłać specjalne pozdrowienia dla Koronkowej, dzięki za wszystkie miłe słowa, nie znam Cię osobiście ale musisz być przesympatyczną osobą.

Wracając do tematu, miałam przyjemność spotkać się ze znajomym, którego nie widziałam już od bardzo, bardzo dawna. Początkowo trochę bałam się tej wizyty, myślałam, że nie będziemy mieli o czym rozmawiać, że możemy się zmęczyć  naszym towarzystwem. Byłam pozytywnie zaskoczona, gdy okazało się, że wcale się ze sobą nie nudzimy, a co więcej nie możemy się nagadać.
Druga sytuacja, która pozwoliła mi uwierzyć, że świat wcale nie jest jeszcze do końca zepsuty, to kiedy spotkałam dziewczynę, którą nigdy wcześniej nawet na oczy nie widziałam. Zaczęłyśmy rozmowę tak niby przypadkiem, jak to bywa na przystanku, po czym od słowa do słowa i gawędziłyśmy już w najlepsze, jakbyśmy znały się co najmniej kilka lat. Okazuję się, że ciekawe osobowości są wśród nas, musimy tylko umieć je dostrzec. Nie można chodzić ciągle ze spuszczonym wzrokiem i dać się stłamsić codziennością. W każdym dniu powinniśmy dostrzec coś wyjątkowego, coś co zmotywuje nas do działania i wstania rano z uśmiechem na twarzy.

Niby nic nadzwyczajnego, rozmowa z dwójką ludzi, a tyle związanych z tych emocji.

„Samotnością można twarz przemywać" -
Powiedziała, lekko wilżąc brzegi ust, -
„Z łykiem kawy także czas upływa,
W kocu można zaznać ciepła snu.
Lubię, gdy spogląda mi przez ramię,
Słyszę w jej oddechu świeżość drzew.
To samotność wciąż zaprasza mnie na spacer,
Jak przyjaciel, zawsze przy mnie jest..."

Inne niż dotychczas było to spotkanie,
Może kiedyś przyjdzie nam się jeszcze spotkać.
Wtedy jednak, patrząc na jej stan bezradnie,
Nie sądziłem, że to właśnie jest początek końca.

Bo wystarczy czasem swojej duszy
Podarować choćby drobną cząstkę siebie.
Samotnością można pewnie duszę wzruszyć,
Tylko czy to dobry sposób - nie wiem...

Michał Konstrat - Spotkanie po latach